[Soltheim]

Ruszyłaś w stronę, z której przybył Dremlond a on wyprzedził Cię jakby rozumiejąc w milczeniu zamiar. Szłaś na czterech łapach, z bólem stawiając kroki przednimi by po krótkim czasie dotrzeć do zwłok rekiana, który wzrostem przypominał Dremlonda - był tylko trochę mniejszy od siebie, ale nie zdołasz od tak unieść go na barkach i balansować na dwóch łapach. Przeniesienie całego zezwłoku graniczyło w tej sytuacji z cudem, biorąc pod uwagę, że ponad wami rozciągały się rozłożyste korony przez które trudniej będzie przelecieć.

[Revenge]

Przeszła z ciężarem parę kroków i... zrzuciła cielsko na ziemię.
- Pomóż mi pokroić jego brzuch. - mruknęła. Obolałe łapy lekko się trzęsły. Tą pociętą położyła na rekianie i zaczęła ciąć jednym pazurem. - Beric, rozglądaj się czy nikt tu nie idzie. W razie czego krzycz.
trzeba było szybko działać i ewakuować się stąd.
- Powiedz mi, gdzie tu jest najbliższa łąka?

[Soltheim]

Beric skinął łebkiem i zbiegł po Twoim grzbiecie, by zniknąć w ciemności,
a Dermlond zbliżył się i zaczął rozszarpywać na boki skórę którą przecięłaś już, odsłaniając wnętrzności Rekiana.
- W pobliżu, ale obawiam się, że nawet za blisko biorąc pod uwagę okoliczne zagrożenia -
mruknął cicho gdy zajmowaliście się patroszeniem Rekiana, by dostać się do jego wątroby.

[Revenge]

Skrzywiła niewyraźnie pysk. Skakała wzrokiem pomiędzy ciemnością, miejscem w którym prawdopodobnie siedzi szczurek i młodym. Niezgrabnie chwyciła pociętą wątrobę.
- No to pokaż nam jakąś łąkę która jest znacznie dalej stąd, przecież Sha'aird sporo ich miało. - w jej oczach błyszczało zmęczenie i zmartwienie.

[Soltheim]

Błękitnołuski zastygł na chwilę po czym przytaknął powoli łbem.
- Znam jedno miejsce, gdzie nic nam nie grozi... - powiedział poważnie, po czym ruszył szybkim krokiem wracając do wyłomu w koronach drzew, rozkładając skrzydła. Wziął rozbieg i wyskoczył w powietrze, by zacząć lecieć w tamtą stronę.
Po chwili usłyszałaś pisk Bericka który biegł już w Twoją stronę szybko na swoich krótkich łapkach.

[Revenge]

Skinęła mu łbem z lekką ulgą. Przyglądała mu się jak startuje. Chwilę później postawiła uszy zaalarmowana piskiem.
- Nie zostawię cię. Już stąd uciekamy. - obróciła się, wzięła dwa susy i skoczyła w powietrze. Ciężkie skrzydła biły mocno, stopniowo wznosiła się dając liściom wątły tęczowy blask. Skręciła i zaczęła lecieć za młodym.
Ten demoni występ dał jej dużo do myślenia. Aż chciałaby pogadać z Naraką. Ale może nie w tym stanie...
- Gdzie sie schowałeś? Myślałam, że coś ci się stało przy moim upadku. - zagadała do szczurka.

[Soltheim]

Odwracałaś się kiedy Beric wbiegł na Twój ogon a po nim na grzbiet, by wczepić się pazurkami w bark gdy Ty zaczęłaś wzbijać się w powietrze. Usłyszałaś za sobą huk i zapach ozonu który nagle uniósł się w powietrzu, a jedno z wielkich drzew zaczęło się przewracać w miejscu, gdzie błyskawica wyrąbała dziurę na wylot ciskając drzazgami i odłamkami jak z szrapnela. Ty leciałaś już w stronę koron i po krótkiej chwili, wzbiłaś się powyżej koron. Dopiero wtedy Beric uniósł łepek i spojrzał na Ciebie jednym okiem.
- Tam gdzie jest miękko, pod pachą. A potem czmychnąłem między drzewa... - wyjaśnił krótko gdy Ty dostrzegłaś, jak Dermlond oddala już się lecąc w stronę...

Wielkiego Wąwozu?

[Revenge]

Zjeżyła nieco spękane łuski gdy usłyszała huk uderzenia pioruna. Zmobilizowało ją to do szybszej pracy skrzydłami. Zasłoniła oczy trzecią powieką gdy patrzyła na smoczka. Nie pamiętała dokładnie już wsyzstkich krain tutaj a dodatkową poprawkę trzeba było wziąć przez Narakę i działania wojenne.
- Dobrze że jesteś.